1975 - 1985 yılları arasında W114/115 serisi "Strich-Acht" modelleri, Ocak 1976'da tamamen yeni bir tasarım olan W123 serisi ile değiştirildi. Model yelpazesi, 55 PS gücünde 2.0 litrelik dört silindirli dizel motordan 185 PS gücünde 2.8 litrelik altı silindirli enjektörlü motora kadar uzanıyordu.
Yeni model serisi, üç buçuk yıldır üretilen S-Serisi'ne teknik olarak dayanıyordu; bu modellerde olduğu gibi, yeni orta sınıf modelleri de "Strich-Acht" modellerinde zaten tanıtılmış olan yanal kollu arka dingil ve döner kollu ön süspansiyon ile donatılmıştı. Böylelikle, önceki modellerde kullanılan şasi ortadan kaldırıldı. İlk kez 107 ve 116 serilerinde uygulanan birçok diğer güvenlikle ilgili tasarım detayı, şimdi tabii ki orta sınıf modellerine de yansıtıldı. Önceki serilere göre en önemli iyileştirme, daha sağlam bir güvenlik yolcu kabiniydi, sağlamlaştırılmış tavan çerçeve yapısı, yüksek dayanımlı tavan direkleri ve kapı direkleri ile güçlendirilmiş kapılar içeriyordu.
Yeni modellerin karakteristik tasarım özelliği, farklı boyutlardaki yuvarlak çift farlardı; ana farın yanında, ortak bir cam koruyucunun altında daha küçük bir halojen sis farı bulunuyordu. Buna karşılık, serinin iki üst modeli olan 280 ve 280 E, dikdörtgen halojen geniş huzmeli farlarla donatılmıştı. Dış görünüm açısından bu 2.8 litrelik iki model, daha düşük güçlü kardeşlerinden üç noktada daha ayrılıyordu: Hem 280 hem de 280 E, çift çıkışlı egzoz sistemiyle (ikiz çıkışlı egzoz boruları), ön camın önündeki krom hava giriş ızgaralarıyla ve arka farların altındaki ek krom şeritlerle donatılmıştı.
Motor yelpazesi büyük ölçüde önceki modellerden devralınmıştı. Tek istisna, artık eski 2.8 litrelik M 130 motoruyla donatılmayan, bunun yerine yeni tasarlanmış 2.5 litrelik altı silindirli bir motorla gelen 250 modeliydi.
Uzun bir geleneğe uygun olarak, W123 serisinin sedanları, iç ve dış yapı üreticileri tarafından ambulans, station wagon ya da diğer özel versiyonlara dönüştürülmek üzere kısmi karoserili şasi olarak da sunuluyordu. Tıpkı önceki seride olduğu gibi, 240 D ve 230 modelleriyle sunulan standart dingil mesafesine sahip versiyonun yanı sıra, 240 D, 300 D ve 250 modellerinin bulunduğu uzatılmış bir versiyon da mevcuttu. Bu şasiler üzerine yapılan ambulans yapıları başta Lorch kentindeki Binz ve Bonn’daki Miesen firmaları tarafından üretiliyordu. W123 tabanlı cenaze araçlarının en tanınmış üreticileri arasında Bremen'deki Pollmann, Wülfrath'taki Rappold, Hannover'deki Stolle ve Mayen'deki Welsch karoseri firmaları yer alıyordu.
1977 yılı boyunca, W123 serisinin model yelpazesi 12 ay içinde üç yeni karoser seçeneğiyle genişletildi. İlk olarak Mart ayında Cenevre Otomobil Fuarı’nda, tasarım açısından son derece etkileyici bir coupé tanıtıldı; bu model 230 C, 280 C ve 280 CE olarak sunuldu.
Ağustos ayından itibaren ise 240 D, 300 D ve 250 modelleri, uzun dingil mesafesine sahip 7/8 kişilik sedanlar olarak satışa sunuldu. Bu modeller, tıpkı W115 serisindeki selefleri gibi, özellikle taksi ve kiralık araç firmaları tarafından servis taşımacılığında kullanılıyordu. Son olarak Eylül ayında Frankfurt’taki IAA’da, W123 serisinin dördüncü gövde tipi olan T-Modeller (station wagon) tanıtıldı.1978 ile 1980 yılları arasında W123 serisinin motor yelpazesinde bazı değişiklikler yapıldı. İlk olarak, Nisan 1978’de 280 E modelinin motor gücü 185 PS’ye çıkarıldı. Ardından, Ağustos ayında 240 D modeli 72 PS gücünde olacak şekilde güncellendi. Şubat 1979’da ise, serinin en düşük güçlü modeli olan 200 D’ye 5 PS daha güç eklendi; aynı zamanda 220 D modeli üretimden kaldırıldı. Eylül 1979’da, 300 D modelinin beş silindirli dizel motoru ile 250 modelinin altı silindirli karbüratörlü motoru da güç artışı aldı.
Dokuz ay sonra, Haziran 1980’de, üç yeni motor tanıtıldı: biri dizel, ikisi benzinliydi. Yaklaşık iki yıldır S-Serisi’nin ihracat modeli olan 300 SD’de kullanılan 3.0 litrelik turboşarjlı beş silindirli dizel motor artık W123 serisinde de kullanılmaya başlandı; ancak başlangıçta sadece T-Model (station wagon) versiyonunda mevcuttu. Bir yıl sonra, Ağustos 1981’de, bu turbo dizel motor W123 serisinin sedan ve coupé versiyonlarında da sunuldu; fakat bu modeller sadece Kuzey Amerika pazarına ihraç edildi.
Yeni benzinli motorlardan ikisi — 109 PS gücünde 2,0 litrelik karbüratörlü motor ve 136 PS gücünde 2,3 litrelik enjeksiyonlu motor — eski, kendini kanıtlamış 2,0 ve 2,3 litrelik motorların yerini aldı. Her iki motor da tamamen yeni tasarlanmış M 102 serisi sıralı dört silindirli motorun iki farklı varyantıydı ve motor yüksekliğini mümkün olduğunca düşük tutmak amacıyla hafif eğimli montaj için tasarlanmışlardı. Bu tasarım tercihi, özellikle gelecekteki model nesillerinde kullanım açısından önemliydi. Güçte %15 ve %25 oranında bir artış sağlanmasına rağmen, yakıt tüketimi yaklaşık %10 oranında azaltılabildi.
Ağustos 1980'den itibaren, W123 serisinin tüm modelleri için isteğe bağlı olarak ABS (kilitlenmeyi önleyici fren sistemi) sunulmaya başlandı. Ocak 1982’de ise ek bir özel donanım olarak hava yastığı (airbag) eklendi.
Temmuz 1981'de karbüratörlü 280 modeli üretimden kaldırıldı; yakıt enjeksiyonlu 280 E modeli ise üretim programında yer almaya devam etti.
Eylül 1982'de, W123 serisinin tüm modelleri kapsamlı bir model güncelleme paketi kapsamında, 280 ve 280 E modellerinden bilinen dikdörtgen geniş huzmeli farlar, A sütunlarında değiştirilmiş rüzgâr yönlendirme profilleri ve yeniden tasarlanmış bir iç mekân ile donatıldı. Ayrıca bu tarihten itibaren dört silindirli modeller de standart olarak hidrolik direksiyon (servolenkung) ile sunulmaya başlandı.
W123 serisinin üretimi, halef modeli W124’ün seri üretiminin başlamasından yaklaşık bir yıl sonra, Kasım 1985’te sona erdi. On yıllık üretim süresi boyunca tüm karoser tiplerinden toplam yaklaşık 2,7 milyon araç üretildi. Bunların 2.375.440’ı sedan, 13.700’ü uzun dingil mesafeli sedan ve 8.373’ü özel yapı için hazırlanmış şasilerdi.Kaynak: Daimler AG Arşivi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder